Mezoterapia jest metodą leczenia wykorzystywaną w medycynie od wielu lat. Twórcą jej jest francuski lekarz Michel Pistor. Początkowo była stosowana w leczeniu chorób neurologicznych – w leczeniu migreny, w pediatrii – w leczeniu chorób dróg oddechowych.

Od wielu lat stosowana w dermatologii, a obecnie najbardziej wykorzystywana w zabiegach medycyny estetycznej. Polega na podawaniu śródnaskórkowo, śródskórnie i podskórnie przy użyciu igły bardzo małych dawek substancji leczniczych, mających na celu biorewitalizację skóry czyli stymulację naturalnych procesów regeneracyjnych poprawiających nawilżenie, napięcie, jędrność i elastyczność skóry. Pozwala ominąć nieprzepuszczalną dla składników kremów barierę skórno-naskórkową. W celach estetycznych wstrzykuje się preparaty zawierające kwas hialuronowy, aminokwasy, witaminy, kwasy nukleinowe, koenzymy, mikroelementy. Wszystkie preparaty stosowane do mezoterapii skóry zarejestrowane są jako produkty lecznicze (leki).

Zabiegi mezoterapii powinny być wykonywane seryjnie np. 3-5 zabiegów co 2-3 tygodnie, a następnie 1 zabieg co kilka miesięcy.

Ostrzykuje się najczęściej twarz, szyję, dekolt, grzbiety rąk, a także skórę owłosioną głowy, skórę ud, łokci, ramion, pośladki.

Zabieg może być wykonywany wyłącznie przez lekarza po specjalistycznym przeszkoleniu